Η μάννα έν' κρύον νερόν

Νίκος Παυλίδης -
Η μάννα έν’ κρύον νερόν

Όταν γερά η μάννα και άλλο ’κί ͜επορεί,

ατότε θέλ’ βοήθειαν ατότε θέλ’ ζωήν.

Κι όταν θα έρ’ται η ώρα και άλλο ’κί θα ζει,

άμαν ’κί ͜ευτάς το χρέος ι-σ’ θα καίγεται η ψη σ’.

Επωδός:

Η μάννα έν’ κρύον νερόν και ’ς σο ποτήρ’ ’κί ͜εμπαίν’,

η μάννα να μη ’ίνεται η μάννα να μη έν’.

Η μάννα έν’ βράχος η μάννα έν’ ραχίν,

’ς σο δύσκολον την ώρα’ σ’ μανίτσα μ’ θα τσαΐ’͜εις.

Η μάννα έν’ το στήριγμαν τη χαράς το κλαδίν,

τ’ ατινές η αγάπη ’κί ͜ευρίεται ’ς σην γην.

(Επωδός)

Θα δαβαίν’νε τα χρόνα θα ’ερούμε κι εμείς,

ατά είναι με την σειράν ’κί θα γλυτών’ κανείς.

Και ούλ’ πρέπ’ να εξέρουμε σ’ αούτο την ζωήν,

χωρίς τη μάννας την ευχήν κανείς ’κί ͜ελέπ’ χαΐρ’.

(Επωδός)

ΧΚ