Χρύσανθος Θεοδωρίδης -
Που αποθάν’ ’κί κλώσκεται
Που αποθάν’ ’κί κλώσκεται
Και που αποθάν’ ’κί κλώσκεται
όι όι ’κί κλώσκεται
βάι ν’ αηλί εμέν’
και που γερά ’κί νεούται
όι όι αμάν αμάν
και που γερά ’κί νεούται
όι όι όι όι.
Και ’ς σην ξενιτείαν π’ ερρωστάιν’
όι όι και π’ ερρωσταίν’
βάι ν’ αηλί εμέν’
και-ν αν κλώσκεται λαρούται
όι όι αμάν αμάν
και-ν αν κλώσκεται λαρούται
όι όι όι όι.
Και ’ς σην ξενιτάν ερρώστεσα
όι όι ερρώστεσα
βάι ν’ αηλί εμέν’
και ’ς σα κρεβάτα κείμαι
όι όι αμάν αμάν
και ’ς σα κρεβάτα κείμαι
όι όι όι όι.
Και-ν εφτά γιατροί τερούνε με
όι όι τερούνε με
βάι ν’ αηλί εμέν’
και-ν όσον την μάννα’ μ’ ’κί ͜είναι
όι όι αμάν αμάν
και-ν όσον την μάννα’ μ’ ’κί ͜είναι
όι όι όι όι.
όι όι όι όι.
ΧΚ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου