Το αίμαν ας σην καρδία' μ'

Χρύσανθος Θεοδωρίδης -
Το αίμαν ας σην καρδία’ μ’

Το αίμαν ας σην καρδία’ μ’

άλλο ’κί τσιμπονίζ’,

έσπρυνανε τα μαλλία μ’

κι ͜η ψη μ’ ’κί ταγιανίζ’.

Τ’ ομμάτ’ ι-μ’ θολών’, το αίμα’ μ’ παγών’

και-ν αραεύω τον θάνατο’ μ’.

Χάρ’ έλα έπαρ’ το ψόπο’ μ’

και ντο ζω ναφιλάν,

γλύτωσον με ας σα πόνα μ’

σ’ εμέν’ ντ’ εγ͜ένταν πελά-ν.

’Κί ͜εχάρα ’ς σην ζωή μ’, χάρ’ έπαρ’ την ψη’ μ’,

ν’ αναπάγουμαι ͜απέσ’ ’ς σο ταφί’ μ’.

Αφού ’κί ͜επορώ να πίνω

ένα χουλάρ’ νερόν,

σουμά σ’ έπαρ’ με Χριστέ μου

απόψ’ ους να μερών’.

Έπαρ’ με σουμά σ’, να τερώ ντ’ ευτάς

και-ν όλον τον κόσμον συγχωράς.

ΧΚ